Otomatik Portakal

Kitabın ana karakteri (anlatıcı) Alex on beş yaşındadır ve kendine özgü konuşma tarzına sahiptir aynı zamanda. Aslında Alex'i diğer arkadaşlarından ayıran en önemli özelliği de budur. Kitap aslında genel olarak üç bölümden oluşuyor diyebilirim. Başlangıç Alex hapse girmeden önceki zamanı, ikinci bölüm Alex'in yakalanmasını, son bölüm ise Alex'in Ludovico tekniği ile deneyimlerini ve serbest kalmasını içeriyor. Alex, çetesiyle İngiltere sokaklarında suç makinası gibi çalışıyor. Yaptıkları onu hiç üzmüyor ve asla pişman olmuyor. Bu anlamda Alex aslında korkunç bir karakter. Yaptıklarından ötürü hapishaneye düşüyor ve orada Ludovico tekniği ile (beyin yıkama ya da iğrendirme) iyileştirilmeye çalışılmasını da anlatıyor. Böylelikle Alex, örnek bir vatandaşa dönüşecek ve bu tekniğin bir örneği olacaktır. Bu anlamda kaçırılmaması gereken bir bilimkurgu klasiği olabilir. Aksiyon dolu, etkileyici psikolojik tahlilleriyle toplum yansımalarını çok güzel işleyen bir kitap olmuş. Kesinlikle iyi bir ahlak hikayesi diyebilirim.

Öncelikle bu kitabın nasıl yazıldığından bahsetmek istiyorum. Yazar Türk filmlerindeki senaryoları aratmayacak bir olayla karşı karşıya kalıyor. Doktoru ona kanser olduğunu ve çok yakında öleceğini söyleyince, yazar, öldükten sonra eşi maddi sıkıntı çekmesin diye bu kitabı yazmaya başlıyor. Aslında o zamana kadar hiç tanınmayan biriymiş. Daha sonra yanlış teşhis konulduğunu öğrendiğinde kitap çoktan raflarda yerini alıyor, tabi bu sırada yazarımız artık dünyaca tanınan bi yazar oluyor. Hastalık sürecinde, o an ki psikolojisini yansıtıyor. Alex, Dim, Georgie ve Pete adında dört karakterden oluşan bir çete var. Baş karakter ise Alex. Zaten kitapta her şey onun ağzından anlatılıyor. Yaratılan dünya tam anlamıyla bir distopya. Nefret duygusu yoğun bir şekilde işlenmiş. Okuduğum distopik kitapların en iyisiydi diyebilirim.