Murathan Mungan'ın Seçtikleriyle Yazıhane

• EDEBİYAT - Eleştiri ve Kuram
• Metis Yayınları

Yazıhane, Murathan Mungan'ın Ressamın Sözleşmesi ve Çocuklar ve Büyükleri kitaplarının ardından hazırladığı üçüncü seçki kitabı. Seçkide, Murathan Mungan'ın "Yazıyorum ve Bilmiyorum" başlıklı sunuşunun ardından Giorgio Manganelli'nin "Niçin Yazıyorum?", Eugene Ionesco'nun "Yazar ve Sorunları", George Orwell'ın "Niçin Yazıyorum?", Roland Barthes'ın "Yazmak İçin On Neden", Manes Sperber'in "Yazmak Üzerine", Elias Canetti'nin "Yazarın Uğraşı", Ursula K. LeGuin'in "Rüyalar Kendilerini Açıklamalı", Peter Handke'nin "Fildişi Kulede Oturan Biriyim", Marguerite Duras'nın "Yazmak" ve Hanif Kureishi'nin "Yazıya Giriş" adlı yazıları yer alıyor. "Niye, niçin, neden yazdığımız hem bize çok sorulan sorulardan biridir, hem de bizim kendimize sorduğumuz sorulardan biri..." diyen Murathan Mungan, seçkinin gerekçesini şöyle ifade ediyor: Siz de yazı yazan biriyseniz eğer, görüşlerine değer verdiğiniz bir yazarın 'Neden yazıyorsunuz?' sorusuna verdiği yanıtı merak eder, hatta kendinizin niye yazdığı sorusuna o yanıtta bir karşılık bulacağınızı sanır, kim bilir ne zamandır aradığınız o parlak yanıtı şimdi bulabileceğinizi ümit edersiniz. Oysa bütün bunlar sınırlı aydınlanmalardır. Kendimiz ve yazı hakkında hem bildiklerimizi hem bilmediklerimizi aynı oranda büyüttüğü için, kendimiz de, yazımız da bilinmezlerini korur. Belki böylesi daha iyidir. Yazmayı sürdürmek, sürdürebilmek için yazı da varlığımız gibi bilinmezlerini, gizlerini korumalı, sürdürmelidir. Her aydınlanma bir vazgeçişle sonuçlanmaz elbet. Konuşmak iyidir. İşte bu kitaba seçtiğim yazılar biraz da bunun için. Neden, niye, niçin yazdığı sorusu kendini ve çevresindekileri meşgul eden, yazıya gönül vermiş kişiler için belli başlı yanıtlar el altında bulunsun istedim. Belki yazarken, yazdıkça, yazıya küstükçe, ümitsizliğe kapıldıkça başkalarının söylediklerinde bir çare buluruz, diye düşünürüm. Bu ümidi sizlerle paylaşmak istedim. Yazarlar birbirlerinin sözlerine muhtaçtır. Başımız sıkıştıkça başkalarının maceralarına gerek duyarız. Deneyimlerine, bilgilerine, yaşadıklarına, anlatacaklarına... Kendimizi pek yalnız hissetmeyiz o zaman. Çektiğimiz sıkıntıların, uğradığımız çıkmazların; sonuçlandırılamayan arayışlarımızın, hayal kırıklıklarımızın ve benzeri caydırıcı birçok şeyin daha önce başkalarının da başından geçmiş olduğunu görmek sıkıntılarımızı hafifletir, bizi yalnızlığımızdan kurtarır. Kendimizi sürdürmek konusunda güç verir. Edebiyatı yurt tutmuş insanların yalnızlığını gideren tek şey, başkalarının yalnızlığıdır. Bu toplam bunun için."