Karamazov Kardeşler II

• EDEBİYAT - Dünya Klasikleri
• Öteki Yayınevi

Rus edebiyatında hiçbir zaman klasik trajedi olmamıştır. Ancak Dostoyevski'nin (1821-1881) büyük romanları trajedi - roman olarak kabul edilir. 'Karamazov Kardeşler' romanı, yazarın son ve fikir bakımından en büyük romanıdır. Bu roman, yalnızca Rusya'nın 'bir ailenin tarih prizmasından' yansıyan geçmişini, o günkü halini ve geleceğini anlatan büyük bir felsefi - sosyal destan olmakla kalmayıp aynı zamanda Yunanlıların Oidipus'unda olduğu gibi babayı bilinçsiz bir şekilde öldürme isteğinin bütün bir insanlığı ilgilendiren trajedisini de ortaya koymaktadır. S. Freud ve I. Neufeld gibi psikoanalistler, bu romanla ilgili önemli yazılar yazmışlardır. Yazarın, mahkemenin huzurunda İvan Karamazov'a 'Hangimiz babamızı öldürmek istemezdik ki' dedirtmesi çok ilginçtir, diyor. I. Neufeld, daha açık bir ifadeyle bunu, ' Babamı öldürmek istiyorum' diye yorumlar. Yazarın tüm yaşamı sanki tamamen bu çok güçlü duyguyla mücadele içinde geçmiş gibidir. (Arka Kapak) ÇÜRÜME KOKUSU Keşiş-rahip Peder Zosima'nın cesedini unvanına uygun şekilde gömülmeye hazırladılar. Bilindiği gibi, ölen rahipleri ve keşişleri yıkamazlar. 'Rahiplerden biri Tanrı huzuruna çıktığında -diye yazılıdır büyük ayin kitabında- görevlendirilmiş olan rahip onun vücudunu ılık suyla siler ama daha önce ölenin alnına , göğsüne, ellerine, ayaklarına ve dizlerine süngerle haç işareti yapar, başka da bir şey yapılmaz.' (Kitabın İçinden)