Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu

Modern klasikler serisine ilk bu kitapla başladım. Çocuksu bir aşkı, kadınsı bir ağızdan anlatıyor. Aslında bir dönüşümü işliyor. Tek bir kişinin duygularından yola çıkılarak psikolojik bir çözümleme yapılmış. Betimlemelerle tüm duygular okuyucuya başarılı bir şekilde aktarılmış. Masumca başlayan bir aşkın saplantılı bir hal almasını seyrettim sanki. Bir erkeğin kaleminden, bir kadının duyguları ancak bu kadar güzel aktarılabilirdi.

Kitabın çok kısa olması sizi okumadan önce yanıltmasın. Toplamda 62 sayfalık bir kitap olmasına rağmen Stefan Zweig beni fazlasıyla etkiledi diyebilirim. Aşkı öylesine naif öylesine güzel işlemiş ki mucize gibi. Mektubun başında şöyle bir hitap vardı; ‘’ Sana, beni asla tanımamış olan sana.’’ herhalde kafanızda şu an nasıl bir kitap olduğu konusunda ufak tefek bir şeyler oluşmuştur. Zweig, insan psikolojisinin bu zamana kadar işlenmemiş yanlarına dikkat çekerek bizi sürüklemeyi başarmış doğrusu. Kitabı okurken sürekli taraf tutma eğilimindeydim. Biraz bilinmeyen kadından yana oldum biraz kitapta bahsi geçen adamdan yana. Aslında bu öyküde tarafların değil yalnızca tek bir tarafın olduğunu göreceksiniz. Modern klasikler serisinde en sevdiklerim arasında birinci sıraya yerleşti bile.