“Ne önemi var? Hiçbir anlami yok.” dedi kendi kendine, yattigi yerden karanliga bakarak. “Ölüm. Evet, ölüm. Hiçbiri bilmiyor, bilmek de istemiyor; bana acimiyorlar. Iste, piyano çaliyorlar.” (Kapali kapinin ardindan gelen sarki seslerini duyabiliyordu.) “Umurlarinda degil, ama onlar da ölecek! Aptallar! Önce ben, sonra onlar; ama onlar da ölecek! Nasil da mutlular... Hayvanlar!” (Tanıtım Bülteninden)